Հարավային Կովկասը կարող է լինել կամ Ռուսաստանի, կամ Թուրքիայի ազդեցության տակ. երրորդ տարբերակ չկա։ Հարավային Կովկասը Արևմուտքին պետք է Ռուսաստանի դեմ կռվելու համար, Ռուսաստանին պետք է իր հարավային սահմանները պաշտպանելու համար։

Քանի որ իրանական փորձագիտական շրջանակներն ակտիվորեն քննարկում են Հայաստան-Իրան ռազմավարական համագործակցության հարցը, կարծում եմ՝ տեղին է հարցի մասին որոշակի պարզաբանումներ տալը։

Թուրքիան մինչև 2023 թվականի փետրվար իր արտաքին քաղաքականության հիմքում դրել էր երեք ֆունդամենտալ հիմնասյուներ` նոր օսմանիզմ, պանթյուրքիզմ և թուրանական կոնցեպտը։

Երեկ հայտնի դարձավ, որ Իրանը նոր դեսպան է նշանակել Հայաստանում: Նորանշանակ դեսպանը Մեհդի Սոբհանին է, ով 2021 թվականից Իրանի դեսպանն էր Սիրիայում։

Մենք մի այնպիսի ժամանակաշրջանում ենք ապրում, երբ գլուխը կախ, մի կողմ քաշված ապրելու շանսերը զրոյի են հավասար։

Ի տարբերություն շատ շատերի, ես խաղադրույք չէի դնի Իրանի վրա: Այն էլ, երբ խոսքը վերաբերում է երկրիդ անվտանգությանն ու ապագային:

Սա է հարցը: Մինչ մենք Հայաստան-Թուրքիա ֆուտբոլն ենք «ըմբոշխնում», չոլերի մեջ «մեր» երազած ակադեմիական քաղաքը կառուցում, ամենուրեք 5-րդ շարասյուն «հայտնաբերում», բարձրաստիճան զինվորականների վրա աբսուրդի ժանրի գործեր կարում, երկիրը քաղաքական «Գուանտանամո»-ի վերածում, կորոնափողերի լվացման մասին «սենսացիոն բացահայտումները» մատուցում, Կենտրոն համայնքի ծառերը կտրում, փոխարենը սակուրա տնկում, Ադրբեջանի զինված ուժերը կրկին ոտնահարելով նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ ստանձնած պարտավորությունները, «Շուշի-Լիսագոր» հատվածում խախտել են շփման գիծը և որոշակի դիրքային առաջխաղացում ապահովել Արցախի տարածքում:

Բոլորիս աչքի առաջ ադրբեջանցիք, պաշտոնական վերնախավից սկսած մինչև հասարակական դեմքեր, օր առ օր ավելի ագրեսիվ են դառնում, և դա չի արտահայտվում միայն հռետորաբանությամբ: Երեկ նրանց զինված ստորաբաժանումներն իրենց հենակետն առաջ են տարել մի այնպիսի հատվածում, որը արցախցիների համար կենսական անփոխարինելի նշանակություն ունի:

Թուրքիան դեռ չի կարողանում ուշքի գալ երկրաշարժի հետևանքով առաջացած մարտահրավերներից, առջևում ընտրություններ են, որոնք հղի են քաղաքացիական մեծ բախումներով։